Panamarenko

Panamarenko wil de hemel, de zon en de sterren bereiken, niet in een raket, maar in een machine op menselijke schaal. Daarvoor ontwierp hij een nieuw gamma uiterst lichte en haast geluidloze motoren. Hij noemt ze ‘zachte motoren’. De Pastille-Motor is de verkleinde versie van de reusachtige vliegtuigmotor die de kunstenaar ontwikkelde voor zijn Rugzakvliegtuig (1984). De metalen motor, cilinder en de andere stukken staan stil. De tafel wordt sokkel en de machine wordt sculptuur. De functionaliteit van dit soort toestellen zit niet in de efficiëntie, wel in de mogelijkheid die ze bieden aan de toeschouwer om plaats te nemen in de wereld van de kunstenaar. Zijn uitvindingen zijn niet utilitair. Het zijn uitvindingen in de negentiende-eeuwse betekenis: sterk verbonden met verbeeldingskracht. De suggestie dat deze motor het mogelijk maakt om te vliegen, zoals Icarus het droomde, is van veel groter belang dan de vraag of het vliegen echt zou lukken. Een ‘uitvinding’ van Panamarenko bevat avontuur; het proces van exploratie en ontdekking is belangrijker dan het eindresultaat.